اثر هیپراینفلاسیون‌ ریه‌ و ساکشن‌ داخل‌ نای‌ بر ضربان‌ و ریتم‌ قلب‌ و فشار سهمی‌ اکسیژن‌ خون‌ شریانی‌ بعد از عمل‌ قلب‌ باز

زمینه‌: ساکشن‌ داخل‌ نای‌ و هیپراینفلاسیون‌ ریه‌ها یکی‌ از مهم‌ترین‌ مداخله‌های‌ پرستاری‌ است‌ که‌ موجب‌ تغییر تعداد ضربان‌ و ریتم‌ قلب‌ و فشار سهمی‌ اکسیژن‌ خون‌ شریانی (‌2 O a P) می‌گردد. هدف‌: این‌ مطالعه‌ به‌ منظور تعیین‌ اثر هیپراینفلاسیون‌ ریه‌ها و ساکشن‌ داخل‌ نای‌ روی‌ تعداد ضربان‌ و ریتم‌ قلب‌ و میزان 2 O a P انجام‌ شد. مواد و روش‌ها: ابتدا یک‌ دقیقه‌ قبل‌ از شروع‌ پروتکل‌ ، تعداد ضربان‌ و ریتم‌ قلب‌ و میزان‌ 2 O a P ثبت‌ شد. سپس‌ با اکسیژن‌ 100% سه‌ بار تهویه‌ با حجم‌ kg ml/ 10 داده‌ شد و بعد ساکشن‌ داخل‌ نای‌ به‌ مدت‌ 10 ثانیه‌ انجام‌ گردید. این‌ عمل‌ سه‌ دفعه‌ تکرار شد و میزان‌ 2 O a P بلافاصله‌ ، 60 و 165 ثانیه‌ بعد از اتمام‌ پروتکل‌ اندازه‌گیری‌ گردید. هر دو ساعت‌ هیپراینفلاسیون‌ ریه‌ها با حجم‌های‌ kg ml/ 14 و 18 برای‌ همان‌ واحد قبلی‌ تکرار شد و تغییرات‌ تعداد ضربان‌ و ریتم‌ قلب‌ در طی‌ مراحل‌ مختلف‌ پروتکل‌ با حجم‌های‌ مختلف‌ یادداشت‌ گردید. یافته‌ها: تعداد ضربان‌ قلب‌ در حین‌ مراحل‌ مختلف‌ پروتکل‌ با حجم‌های‌ مختلف‌ نسبت‌ به‌ مرحله‌ کنترل‌ افزایش‌ معنی‌داری‌ را نشان‌ داد. هیپراینفلاسیون‌ و ساکشن‌ موجب‌ بروز اکستراسیستول‌ و تاکیکاردی‌ سینوسی‌ گردید. 2 O a P بلافاصله‌، 60 و 165 ثانیه‌ بعد از اتمام‌ پروتکل‌ نسبت‌ به‌ مرحله‌ کنترل، افزایش‌ معنی‌داری‌ را نشان‌ داد. (05/0P