اثر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و مقیاس وضعیت ناتوانی جسمانی توسعه‌‌‌یافتۀ (EDSS) زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یا به‌اختصار ام.اس بیماری مزمن دمیلینه‌کنندۀ (ازبین‌برندۀ میلین) سیستم عصبی مرکزی است که با اختلال در هدایت عصبی همراه می‌باشد و با مشخصه‌های کلینیکی متعدد ظاهر می‌شود. با توجه به بار مالی سنگین، عوارض جانبی و عدم درمان قطعی این بیماری به‌وسیلۀ داروها، درمان‌های غیردارویی برای کنترل علائم ام.اس پیشنهاد می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات هوازی داخل آب بر سرعت راه رفتن و EDSS زنان مبتلا به ام.اس بود. به این منظور 30 بیمار زن مبتلا با درجۀ  2  EDSSتا 5.5 و دارای فرم R-R(عودکننده-فروکش‌کنندۀ بیماری و دامنۀ سنی 40-20 سال به‌عنوان نمونه‌های تحقیق انتخاب شدند و به‌‌طور تصادفی هدفدار در دو گروه تجربی (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) همتاسازی شدند. گروه تجربی برنامۀ تمرینی هوازی داخل آب را به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60-40 دقیقه با 40 تا60 درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند. هر جلسه شامل سه مرحله حرکات کششی و انعطاف‌پذیری خارج از آب، حرکات نرمشی و حرکتی داخل آب، بازی و سرگرمی داخل آب بود.EDSS  بیماران با استفاده از ابزار EDSS و توسط نورولوژیست و سرعت راه رفتن به‌وسیلۀ آزمون 10 متر ارزیابی شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون T مستقل و وابسته استفاده شد. براساس نتایج بین نمرۀ EDSS و سرعت راه رفتن بیماران مبتلا به ام.اس در دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری دیده شد (P