اثر نوع و مقدار شتاب‌دهنده بر واکنش‌پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دی‌سیان‌دی‌آمید-شتاب‌دهنده

فرضیه: اثر چهار شتاب‌دهنده 6،4،2-تریس(دی‌متیل آمینومتیل) فنول (DMP30)، 2-متیل‌ایمیدازول (2MI)، 2-فنیل‌ایمیدازول (2PhI) و کربونیل‌دی‌ایمیدازول (CDI) با دو مقدار 0.6 و 1phr بر رفتار پخت رزین اپوکسی بر پایه دی‌گلیسیدیل اتر بیس‌فنول A و عامل پخت جامد دی‌سیان‌دی‌آمید یا دایسی مطالعه و بررسی شد. بدیهی است، با تغییر نوع و مقدار شتاب‌دهنده می‌توان واکنش‌پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی را کنترل کرد.روش‌ها: از اندازه‌گیری تغییرات گرانروی برحسب زمان، زمان ژل‌شدن در سه دمای 110، 120 و 130 درجه سلسیوس چسبناکی، گرماسنجی پویشی تفاضلی ناهم‌دما و شناسایی دمای انتقال شیشه‌ای برای مطالعه واکنش‌پذیری و رفتار پخت سامانه اپوکسی-دایسی استفاده  شد.یافته‌ها: شتاب‌دهنده CDI با مقدار phr 0.6 بیشترین عمر مفید را در میان سایر شتاب‌دهنده‌ها نشان داد. با افزایش مقدار شتاب‌دهنده به‌ویژه هنگام استفاده از CDI، عمر مفید فرمول‌بندی‌ها کاهش یافت. اختلاف در عمر مفید برای 2PhI کمترین مقدار بود و برای 2MI تغییری نکرد. داده‌های زمان ژل‌شدن نشان داد، واکنش‌پذیری شتاب‌دهنده‌های مختلف در دمای زیاد به‌ترتیب 2MI > DMP30 > CDI > 2PhI است. نتایج آزمون DSC نشان ‌داد، با افزایش مقدار شتاب‌دهنده، نیم‌رخ پخت تیزتر شد و گرمای واکنش (ΔH) افزایش و دمای انتقال شیشه‌ای (Tg) به مقدار شایان توجهی کاهش ‌یافت. نتایج DSC نشان داد، ترتیب واکنش‌پذیری شتاب‌دهنده‌های مختلف 2MI > CDI> DMP30 > 2PhI است. به‌عبارت دیگر، 2PhI کمترین واکنش‌پذیری و تیزترین نیم‌رخ پخت اما 2MI بیشترین واکنش‌پذیری با رفتار پخت پهن را نشان داد. بنابراین به‌نظر می‌رسد، شتاب‌دهنده CDI با مقدار 0.6phr به‌دلیل بیشترین عمر مفید در دمای محیط، سرعت پخت زیاد و داشتن بیشترین Tg بهترین شتاب‌دهنده باشد.