اثر نانوسلولوز بر رفتار فازی آمیخته PS/PVME در نواحی دور از ترکیب درصد بحرانی

در این مطالعه، اثر نانوسلولوز آب‌گریز بر رفتار فازی آمیخته پلی‌استیرن (PS)-پلی‌وینیل متیل اتر (PVME) در ترکیب درصدهای دور از ناحیه بحرانی بررسی شده است. بدین منظور، آمیخته‌‌های خالص PS/PVME با ترکیب درصدهای 90/10 و 60/40 با %2 نانوذرات بررسی شدند. برای مطالعه اثر نانوذرات بر دمای جدایی فاز، از آزمون‌‌ پویش دمای مدول دخیره (از ناحیه تک‌فاز تا دماهای بیشتر از جدایی فاز) استفاده شد. برای مشاهده تغییرات شکل‌شناسی حین جدایی فاز نمونه‌ها از تصاویر میکروسکوپی نوری استفاده شد. تصاویر TEM نشان می‌دهد، حین جدایی فاز، نانوسلولوز آب‌گریز در فاز غنی از PS قرار گرفته که این موضوع با پیش‌بینی رابطه ترمودینامیکی پارامتر ترشدگی سازگار است. برای آمیخته 90/10 PS/PVME جدایی فاز گرانروکشسان کنترل‌کننده جدایی فاز است. وجود نانوذرات باعث شد تا در دماهای زیاد، شبکه ایجاد شده از فاز پلی‌استیرن پایدار باشد. جدایی فاز برای آمیخته 60/40 PS/PVME طبق سازوکار هسته‌گذاری و رشد است و با ادامه جدایی فاز اندازه قطره‌ها به‌‌طور شایان توجهی بزرگ‌تر شده و توزیع پهنی از اندازه قطره‌ها مشاهده می‌شود. افزایش دما موجب بیشترشدن بی‌تقارنی دینامیکی شده و در نتیجه در دماهای بیشتر تغییر سازوکار جدایی فاز از هسته‌گذاری و رشد به جدایی فاز گرانروکشسان مشاهده می‌شود. وجود نانوذرات در فاز پلی‌استیرن هم‌راستا با افزایش دما موجب افزایش بی‌تقارنی دینامیکی شده و در نتیجه از دماهای کمتر جدایی فاز طبق سازوکار گرانروکشسان مشاهده می‌شود.