اثر موم زنبورعسل و ترکیب آن با اسید بوریک بر ثبات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی چوب صنوبر

تغییر شکل بر اثر تغییرات رطوبتی و همچنین تخریب زیستی، عامل اصلی تخریب محصولات چوبی در مصارف هنری و خانگی است. حفاظت چوب در این بخش­ ها به­ واسطۀ تماس با انسان و محیط­ های خانگی حساسیت زیادی دارد و نمی ­توان از مواد شیمیایی سمی استفاده کرد. موم زنبور عسل ماده ­ای طبیعی است و برای انسان مسمومیت‌زا نیست. هدف این تحقیق، استفاده از غلظت­ های متفاوت موم حل‌شده در اتانول داغ (0، 4، 6 و 10 درصد) و نیز ترکیب آن با اسید بوریک (موم 6 درصد + اسید بوریک 2 درصد) برای اشباع چوب صنوبر به­ منظور بهبود ثبات ابعاد و مقاومت به پوسیدگی بود. نتایج نشان داد موم زنبور عسل حتی در غلظت­های کم، سبب کاهش جذب آب و واکشیدگی حجمی چوب به‌ویژه در دوره­های کوتاه‌مدت تماس با آب می­ شود. با افزایش زمان غوطه­ وری در آب، واکشیدگی حجمی نمونه ­های تیمارشده افزایش یافت و در پایان، مشابه نمونه­ های شاهد بود. با افزایش غلظت موم، حد اثرگذاری آن در مقاومت نمونه­ ها به پوسیدگی قارچی آشکار شد. به‌طور کلی اثرگذاری موم در برابر تخریب قارچی محدود بود و بهترین نتیجه در تیمار ترکیبی موم با اسید بوریک به‌دست آمد، جایی­ که حتی پس از آبشویی نیز اثرگذاری فرمول حفاظتی کاهش نیافت. استفاده از این محلول برای کاربردهای صنعتی توجیه اقتصادی ندارد، اما می‌توان آن را برای مصارف خانگی (مانند ظروف آشپزخانه) و هنری (مجسمه ها) چوب توصیه کرد.