اثر فناوری نگهداری آب زیر سطحی، خاکپوش و کیفیت آب آبیاری بر عملکرد ذرت در خاک شنی در کرمان

کمبود ذخیره آب قابل استفاده برای گیاه در خاک­های شنی، بزرگ­ترین مانع غیر زنده رشد پایدار گیاه است. آبیاری تکمیلی بدون عملیات حفاظت آب در خاک، وقت گیر بوده و نیاز به آموزش­های اضافی دارد. لذا استفاده از تکنولوژی­های جدید برای استفاده بهینه از آب ضرورری می­باشد. فناوری نگهداری آب زیر سطحی (SWRT) یک روش جدید است که باعث بهبود نگهداری آب در خاک­های شنی می­شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر عمق کارگذاریSWRT، مالچ سطحی و کیفیت آب آبیاری بر ارتفاع و عملکرد ذرت در منطقه کرمان انجام شد. این مطالعه به صورت طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل با سه تیمار شامل:(1) عمق کارگذاری غشاء نگهدارنده آب (عدم کارگذاری، کارگذاری در عمق 40، 60 و متناوب 40 و 60 سانتی­متری)، (2) مالچ سطحی کاه و کلش (عدم کاربرد مالچ و کاربرد 4 تن در هکتار مالچ) و (3) شوری آب آبیاری (قابلیت هدایت الکتریکی 5/1 و 5/3 دسی زیمنس بر متر) با سه تکرار بود. تمامی قطعات آزمایشی در خردادماه 1392 و 1394 تحت کشت ذرت قرار گرفتند. ارتفاع ذرت در پایان زمان رشد و وزن هزار دانه و عملکرد ذرت پس از برداشت محصول در آبان ماه هر سال اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که کارگذاری غشاء­های نگهدارنده آب در منطقه ریشه سبب افزایش معنی­دار رشد و عملکرد ذرت در خاک شنی شد. بیشترین ارتفاع و عملکرد ذرت در تیمار کارگذاری غشاء در عمق 60 سانتی­متر بدست آمد. همچنین براساس نتایج بدست آمده اضافه نمودن مالچ کاه و کلش نیز سبب افزایش تأثیر غشاء­های نگهدارنده آب بر عملکرد ذرت (89/33 درصد) شد و با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد 7/33%، وزن هزار دانه 13/29%و ارتفاع بوته ذرت 35/15 درصد کاهش یافت.