اثر فعالیت مقاومتی با فواصل استراحتی متفاوت بر سطوح آیریزین سرم و لاکتات خون در پسران چاق

زمینه و هدف: آیریزین، مایوکاین جدیدی است که اثرات مفید خود را از طریق افزایش هزینه انرژی نشان می دهد. با این حال، پاسخ آیریزین به فعالیت ورزشی مقاومتی و متغیرهای تمرینی مربوط به آن کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. لذا هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر فعالیت مقاومتی با فواصل استراحتی متفاوت بر سطوح آیریزین سرم و لاکتات خون در پسران چاق می باشد. روش‌شناسی تحقیق: دوازده پسر چاق در این پروتکل تمرینی شرکت کردند. آزمودنی ها در سه روز جداگانه به صورت تصادفی به زمان های استراحتی 60، 120، 240 ثانیه بین نوبت ها تقسیم شدند و پروتکل تمرینی را اجرا کردند. نمونه‌های خونی 15 دقیقه قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شد. داده‌ها به دست آمده با استفاده از روش‌های آماری t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در غلظت آیریزین سرم و لاکتات خون÷ بلافاصله بعد از هر سه پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی نسبت به قبل از فعالیت مشاهده شد؛ همچنین اختلاف معنی‌داری در متغیرهای پژوهش بین سه پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی مشاهده شد. نتتایج آزمون تعقیبی توکی افزایش در غلظت آیریزین سرم و لاکتات در زمان استراحتی 60 ثانیه به طور معنی‌داری بیشتر از زمان‌های استراحتی 120 و 240 ثانیه؛ همچنین افزایش غلظت آیریزین سرم و لاکتات زمان استراحتی 120 ثانیه به طور معنی‌داری بیش از 240 ثانیه بود. نتیجه‌گیری:با توجه به وجود همبستگی مثبت و معنی‌دار بین آیریزین سرم و لاکتات خون، تجمع لاکتات بیشتر در تمرین مقاومتی با فاصله استراحتی کم ممکن است یکی از مکانیسم‌های احتمالی ترشح آیریزین بیشتر در نتیجه‌ی فعالیت‌های مقاومتی با فاصله استراحتی کم باشد.