اثر فعالیت با شدت بیشینه بر سلول‌های سیستم ایمنی موش‌های صحرایی دیابتی

مقدمه: دیابت یک اختلال متابولیکی است که به دنبال کاهش میزان ترشح انسولین حادث می‌شود. ورزش عامل مهمی در کنترل دیابت و موثر روی سیستم ایمنی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین با شدت بیشینه بر تعداد سلول‌های سیستم ایمنی خون محیطی در موش‌های صحرایی دیابتی شده بود. روش کار: در این تحقیق تجربی 28 سر موش صحرایی ماده سفید، نژاد ویستار با میانگین وزنی 20 ±260 و سن 80 روز به طور تصادفی به چهار گروه هفت‌تایی گروه کنترل، دیابتی بدون تمرین، دیابتی با شوک الکتریکی و دیابتی تمرین‌کرده تقسیم شدند. پس از چهار هفته دویدن بر روی تردمیل، نمونه های خونی از گروه‌ها اخذ و برای تعیین تعداد سلول‌های سیستم ایمنی خون به آزمایشگاه ارسال شد. یافته‌ها: در شمارش گلبول‌های سفید در گروه دیابتی تمرین‌کرده (گروه با فعالیت بیشینه) در مقایسه با گروه‌های کنترل و دیابتی تمرین نکرده، تعداد لنفوسیت‌ها افزایش (05/0P≤) و تعداد مونوسیت‌ها و نوتروفیل‌ها کاهش معناداری را نشان داد (05/0P≤). تعداد ائوزینوفیل‌ها در گروه دیابتی با فعالیت بیشینه در مقایسه با گروه دیابتی تمرین‌نکرده، کاهش داشت که در سطح 05/0P≥ معنادار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین بیشینه در موش‌های دیابتی باعث افزایش لنفوسیت‌ها و کاهش مونوسیت‌ها و نوتروفیل‌ها نسبت به گروه دیابتی تمرین نکرده می‌شود. در بین سلول‌های سیستم ایمنی موش‌های دیابتی تمرین‌کرده، بیش‌ترین فراوانی مشاهده‌شده مربوط به لنفوسیت‌ها و کم‌ترین فراوانی مربوط به ائوزینوفیل‌ها بود.