اثر غیرمستقیم باز بودن به تجربه و عملکرد شغلی پرستاران: میانجیگرهای شخصیت پویا، برازندگی حرفه‌ای و موفقیت شغلی ادراک‌شده

مقدمه: توجه به عملکرد شغلی کارکنان که از میان آن‌ها پرستاران بزرگ‌ترین بخش از نیروی انسانی نظام سلامت را تشکیل می‌دهند، یکی از عوامل موفقیت سازمانی است و استفاده از نیروی انسانی کارآمد در سازمان‌ها، دغدغه تمام مدیران است. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش میانجی گری برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا در رابطه با باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی پرستاران بیمارستان‌های اهواز است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری است که در سال (1394) انجام شد. الگوی پیشنهادی در یک نمونه‌ی (256) نفری از پرستاران بیمارستان‌های اهواز که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند، آزموده شد. اطلاعات توسط (5) پرسشنامه شامل برازندگی حرفه‌ای آدامز، وبستر و بایراسکی (2010)، موفقیت شغلی ادراک شده گربنر، ایلفرینگ و سمر (2008)، شخصیت پویا سیبرت، کرانت و کرایمر (1999)، بعد شخصیتی باز بودن به تجربه آزمون نئو پی-آی- آر مک‌کری و کاستا (1985) و عملکرد شغلی تن هورن و رو (1988) جمع‌آوری گردید که ضرایب پایایی این پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب (0.69، 0.69، 0.83، 0.89، 0.81) به دست آمد. برای ارزیابی الگوی پیشنهادی و آزمون اثرهای واسطه‌ای از تحلیل معادلات ساختاری و روش بوت استراپ استفاده گردید.  یافته‌ها: بیانگر تطابق و برازش الگوی پیشنهادی با داده‌های واقعی بود میانگین مجذورات خطای تقریب، شاخص برازندگی تطبیقی و شاخص نیکویی برازش به ترتیب، 0.07، 0.98 و 0.98 به دست آمد. علاوه بر آن نتایج نشان دادند که برازندگی شغلی، موفقیت شغلی ادراک شده و شخصیت پویا میانجیگرهای مناسبی در تبیین تأثیر باز بودن به تجربه بر عملکرد شغلی محسوب می‌شوند. نتیجه‌‌گیری: براساس یافته‌های به دست آمده مدیران سازمان‌ها باید شرایطی را برای ارتقاءی سطح عملکرد شغلی با فراهم آوردن محیطی برای برازنده نمودن بیشتر حرفه و کمک به درک بهتر موفقیت شغلی و ایجاد محیطی جهت بالنده نمودن صفات شخصیتی فراهم آورند.