اثر عصاره آبی گیاه آلوئه‌‌ورا (Aloe vera L.) در بیان گیرنده P75NTR و نوروتروفین BDNF پس از ضایعه فشاری طناب نخاعی در موش‌های بزرگ

به‌منظور ارزیابی اثر عصاره آبی آلوئه‌ورا (Aloe vera L.) در حیات سلول‌های عصبی حرکتی، بیان گیرنده مرگ (P75NTR و نوروتروفینمنتج از مغز) BDNF مورد بررسی قرار گرفت. 24 موش بزرگ بالغ ماده نژاد اسپراگ داولی از انستیتو رازی تهیه شد. حیوانات به 4 گروه: 1- لامینکتومی (مهره 11-9 پشتی) و تزریق عصاره آبی آلوئه‌ورا، 2- لامینکتومی و تزریق عصاره آبی آلوئه‌ورا به همراه فشار بر نخاع، 3- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی و 4- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی به همراه اعمال فشار بر نخاع تقسیم شدند. تزریقات روزانه و داخل صفاقی به مدت 4 هفته انجام گردید. پس از گذشت 4 هفته موش‌ها کشته شدند. شمارش سلول‌های عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری انجام شد. بیان گیرنده P75NTR و BDNF به روش ایمنوهیستوشیمیایی بررسی شد. نتایج مطالعات شمارش سلول‌های عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری، حکایت از کاهش به همراه خونریزی و ایجاد حفره در لابه‌لای سلول‌های بافت نخاع بدنبال فشار مکانیکی داشت. عصاره آبی آلوئه‌ورا سبب کاهش مرگ سلول‌های عصبی حرکتی (p ≤ 0.05) به همراه افزایش بیان BDNF گردید (p ≤ 0.05)؛ باوجود افزایش بیان گیرنده P75NTR در گروه دوم، سبب کاهش معنی‌دار مرگ سلول‌های عصبی گردید (p ≤ 0.05) که می‌تواند ناشی از نقش دوگانه گیرنده و خواص متعدد و متنوع گیاه آلوئه‌ورا باشد. البته اثر ایمنو مدولاتوری نیز به‌گونه‌ای نقش متعدد آلوئه‌ورا و حیات یا مرگ سلول‌های عصبی در زمان‌های مختلف نقش دوگانه گیرنده P75NTR را همانند نتایج تحقیق حاضر مطرح می‌کند.