اثر دریافت استرس های گوناگون در زمان جنینی بر پاسخ به درد ایجاد شده با فرمالین در موش صحرائی

اهداف: با توجه به شیوع انواع مختلف استرس، شناسایی عوارض آن بر سیستم عصبی اهمیت دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سه گونه استرس شایع در محیط زندگی نوین یعنی امواج الکترومغناطیسی، بی‌حرکتی و تزاحم به‌طور منفرد و توأمان بر آستانه درد موش‌های صحرایی نر نوزاد انجام شد. روش‌‌ها: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی ماده حامله نژاد اسپراگ و تمامی نوزادان نر آنها، مورد مطالعه قرار گرفتند. موش‌های صحرایی ماده به پنج گروه کنترل، استرس الکترومغناطیس، استرس بی‌حرکتی، استرس تزاحم و استرس توأم تقسیم شدند. از روز هشتم حاملگی، موش‌های حامله گروه‌های استرس برای 10 روز متوالی مورد استرس قرار گرفتند. 75 روز بعد از زایمان (پس از بلوغ)، نوزادان نر مورد آزمایش درد با فرمالین قرار گرفتند. محاسبه شدت درد با مقیاس "صفر" (گذاشتن کامل پا روی زمین)، "1" (گذاشتن پنجه پا روی زمین)، "2" (بالابردن پا) و "3" (گازگرفتن یا لیسیدن پا) انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه و تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین میزان درد در مرحله حاد آزمون فرمالین بین هر یک از گروه‌های استرس و گروه کنترل معنی‌دار نبود (05/0p>). میانگین میزان درد مرحله اینترفاز آزمون فرمالین تنها بین گروه استرس الکترومغناطیسی و گروه کنترل معنی‌دار بود (05/0p