اثر حفاظتی لیکوپن و الاژیک اسید بر بافت گنادی نوزاد مادران موش صحرایی القاء شده باکادمیوم کلراید

زمینه و هدف: کادمیوم توکسینی است که سبب کاهش توانایی تولید مثل در انسان می‌گردد. آنتی اکسیدان‌های مختلف اثرات تخریبی سموم را از بین می‌برند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات حفاظتی لیکوپن و الاژیک اسید بر سمیت القاء شده به وسیله کادمیوم کلراید بر بافت گناد نوزادان موش صحرایی در دوران بارداری بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 30 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار تهیه و در وضعیت استاندارد نگهداری شدند. موش‌های ماده جهت عمل جفت‌گیری در کنار موش‌های نر قرار گرفتند. پس از مشاهده پلاک واژینال، موش‌های باردار به صورت تصادفی به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه اول(سالم)، موش‌های صحرایی که از روز 13 بارداری روزانه 5/0 میلی‌لیتر آب مقطر و گروه دوم(کنترل)، سوم، چهارم و پنجم پس از تزریق داخل صفاقی کادمیوم کلراید به میزان 5/1 میلی‌گرم بر کیلوگرم به ترتیب به آنها آب مقطر، الاژیک اسید(10میلی‌گرم بر کیلوگرم)، لیکوپن (20میلی‌گرم بر کیلوگرم) و الاژیک اسیدـ لیکوپن تا پایان دوره بارداری به صورت خوراکی داده شد. پس از زایمان طبیعی، نوزادان با اتر بیهوش و گنادها خارج و به محلول فرمالین منتقل شدند. پس از انجام مراحل بافت‌شناسی با رنگ هماتوکسیلین ائوزین رنگ‌آمیزی شده و مطالعه‌های هیستومورفومتریک به وسیله میکروسکوپ نوری انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی، سرتولی، لایدیگ و تعداد لوله‌های اسپرم‌ساز در گروه کنترل مثبت در مقایسه با گروه‌های دیگر که تحت درمان با الاژیک اسید و گروه درمان توأم لیکوپن ـ الاژیک اسید بوده کاهش نشان می‌دهد که از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد(05/0p