اثر حفاظتی تمرین هوازی بر اختلالات شناختی و عملکرد حرکتی موشهای صحرایی نر به دنبال ایسکمی مغزی

مقدمه: اگر خون­رسانی به قسمتی از مغز دچار اختلال شده و متوقف شود، این قسمت از مغز دیگر نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را داشته باشد. این وضعیت را اصطلاحاً سکته مغزی می‌نامند. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر حفاظتی چهار هفته تمرین هوازی بر اختلالات شناختی و عملکرد حرکتی موش­های صحرایی نر به دنبال ایسکمی مغزی بود. روش کار: در این پژوهش تعداد 27 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 260-230 گرم) خریداری و به‌طور تصادفی به سه گروه: شم، ایسکمی و تمرین + ایسکمی تقسیم شدند. رت­های گروه تمرین 5 روز در هفته و به مدت 4 هفته روی نوار گردان دویدند. ایسکمی توسط انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه ایجاد شد. از آزمون حافظه احترازی غیرفعال برای بررسی میزان اختلال در حافظه و از آزمون سطح شیب­دار جهت ارزیابی عملکرد حرکتی استفاده شد. از روش­های آماری کولموگروف- اسمیرنف، تحلیل واریانس یک­طرفه و تعقیبی شفه در سطح معناداری 05/0>p برای تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد تمرین ورزشی به‌طور معناداری میزان اختلال ناشی از ایسکمی در حافظه کوتاه‌مدت در آزمون حافظه احترازی غیرفعال (001/0 =p) را کاهش می‌دهد، اما عملکرد حرکتی موش‌های صحرایی مبتلابه ایسکمی در آزمون سطح شیب­دار به دنبال تمرین هوازی تغییر معناداری نداشت (137/0=p). نتیجه ­گیری: به‌طورکلی، چهار هفته تمرین هوازی منجر به بهبود اختلالات شناختی در موش­های صحرایی نر به دنبال ایسکمی مغزی می‌شود.