اثر حرکت درمانی در آب بر تعادل و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمردرد مزمن

مقدمه: کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمردرد مزمن بوده است. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی بود که آزمودنی‌های این پژوهش از میان زنان 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد. گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد. نتیجه گیری: برنامه آب درمانی استفاده شده در این پژوهش احتمالاً می‌تواند موجب بهبود کنترل پاسچر و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ که یکی از فاکتورهای مهم در کمردرد است شود. با توجه نتایج این پژوهش، می‌توان از این برنامه تمرینی در توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد به منظور بهبود کنترل پاسچر و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ استفاده نمود.