اثر تورم بر تغییرپذیری قیمت نسبی در ایران

هر بنگاه تمایل دارد تصمیم تولیدی‌اش را بر پایه قیمت نسبی (واقعی) محصول تولیدی خود پی ریزی کند. یکی از هزینه‌های شناسایی شده تورم، ایجاد نوسان در قیمت‌های نسبی محصولات است که می‌تواند به تخصیص نامناسب منابع کمیاب اقتصاد منجر شود؛ از اینرو یک دیدگاه در زمینه کاهش نرخ تورم تاکید آن روی کمینه‌سازی نوسان قیمت‌های نسبی تولیدات است. تحقیقات تجربی در این ارتباط نشان می‌دهد که رابطه میان تورم و تغییرپذیری قیمت نسبی تولید می‌تواند خطی و یا درجه دوم، شکل، باشد (دابوس و کارابالو 2013) . این مطالعه بر پایه داده های سری زمانی ماهانه ایران در سال های 1381 تا 1393 و به کارگیری روش حداقل مربعات معمولی ، رابطه میان تورم و تغییر قیمت نسبی را بررسی می کند. نتیجه برآورد الگوی اقتصادسنجی، وجود یک رابطه درجه دو، میان تورم و تغییرات قیمت های نسبی را نشان داد. از طرفی نرخ تورمی که تغییرات قیمت‌های نسبی را کمینه می‌سازد ، حدود 21 درصد است. همچنین با بکارگیری الگوی خود رگرسیون واریانس ناهمسانی شرطی تعمیم یافته ، نشان داده شد که تورم‌های پیش بینی نشده مثبت و منفی، بر تغییرات قیمت‌های نسبی تاثیر متقارن دارد.