اثر تمرین مقاومتی و جنستئین بر لپتین و پروفایل چربی موش های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

سابقه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که موجب افزایش لپتین و پروفایل چربی­ می­ شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین مقاومتی و جنستئین بر لپتین و پروفایل چربی موش­ های صحرایی دیابتی می­ باشد. مواد و روش ­ها: برای انجام این مطالعه تجربی تعداد 56 سر موش صحرایی دیابتی انتخاب شده و در 7 گروه 8 سری شامل کنترل، تمرین مقاومتی، مصرف mg/kg 30 جنستئین، مصرف mg/kg 10 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 30 جنستئین، تمرین مقاومتی و مصرف mg/kg 10 جنستئین و شم تقسیم شدند. گروه­ های تمرین مقاومتی به ­مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته به اجرای تمرینات مقاومتی پرداختند. نتایج: تمرین مقاومتی اثر معنی­ داری بر کاهش لپتین، تری­ گلیسرید، کلسترول و VLDL داشت (0/05≥P). مصرف جنستئین، اثر معنی­ داری بر کاهش لپتین و افزایش HDL داشت (05/0≥P) و تاثیری بر کاهش تری­گلیسرید، کلسترول، LDL و VLDL نشان نداد (0/05≤P). تمرین مقاومتی همراه با مصرف جنستئین نیز اثر تعاملی در کاهش لپتین، تری­ گلیسرید، کلسترول، LDL، VLDL و افزایش HDL داشت (0/05≥P). همچنین، مصرف mg/kg 10 و 30 جنستئین اثرات یکسانی در کاهش لپتین و افزایش HDL موش ­های صحرایی دیابتی داشت (0/05≤P). نتیجه ­گیری: انجام تمرین مقاومتی هم­زمان با مصرف جنستئین در موش­ های دیابتی شده با استروپتوزوتوسین دارای اثرات تعاملی کاهنده لپتین و چربی می­ باشد.