اثر تمرینات استقامتی با شدت متوسط بر تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ و ارتباط آن با تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پلاسما در زنان دیابتی نوع دو

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین استقامتی بر تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ و ارتباط آن با تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پلاسما در زنان دیابتی نوع دو بود. بدین‌منظور، 24 زن مبتلا به دیابت نوع دو‌ مصرف‌کنندۀ متفورمین (با میانگین سنی 6/6±55 سال؛ وزن 1/5±73 کیلوگرم) به دو گروه 12 نفری کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین هشت هفته تمرین استقامتی مشتمل‌ بر دویدن با شدت 55 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب را به‌مدت 40 تا 60 دقیقه ‌انجام داد‌. نمونۀ خونی نیز قبل از اجرای تمرین و 72 ساعت پس از اتمام آخرین جلسۀ تمرین جمع‌آوری شد‌. همچنین، غلظت گلوکز با روش گلوکز اکسیداز و غلظت فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ سرم و انسولین پلاسما با روش الایزا اندازه‌گیری گشت. برای مقایسۀ متغیرهای بین گروه‌ها نیز از آزمون آماری آنالیز کوواریانس استفاده شد و جهت بررسی ارتباط بین تغییرات گلبول سفید، گلوکز و انسولین پلاسما با تغییرات سطوح سرمی فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ و تعیین اشتراک احتمالی این عوامل در تغییرات فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ سرم، آزمون رگرسیون چندگانه مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که پس از هشت هفته تمرین استقامتی، غلظت فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ سرم (P=0.03)، غلظت گلوکز پلاسما (P=0.02)، غلظت انسولین پلاسما (P=0.04)، تعداد گلبول‌های سفید پلاسما (P=0.002) و شاخص مقاومت به انسولین (P=0.01) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است. همچنین، ارتباط معناداری بین تغییرات تعداد گلبول‌های سفید پلاسما و غلظت فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ سرم (P=0.05) مشاهده شد. شایان‌ذکر است که 63 درصد از تغییرات فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ سرم تنها با تغییر در تعداد گلبول سفید پلاسما قابل‌پیش‌بینی بود. به‌طور‌کلی، می‌توان گفت که انجام تمرین استقامتی با کاهش در تعداد گلبول‌های سفید سرمی همراه است و این تغییرات تا‌حدی می‌تواند کاهش در سطوح سرمی فاکتور مهارکنندۀ ماکروفاژ پس از تمرین استقامتی را تبیین نماید.