اثر تمرکززدایی مالی بر جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در ایران

ازدیدگاه مالی، تمرکززدایی، انتقال مدیریت منابع و انجام مخارج ازدولت مرکزی به دولت‌های محلی است. اعمال سیاست تمرکززدایی مالی می‌تواند از طریق افزایش سهم بودجه اختصاص‌ یافته از سوی دولت‌های استانی به زیرساخت‌های محلی، به جذب بیشتر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی(fdi) منجر‌شود. براساس این، هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر بلندمدت و کوتاه‌مدت تمرکززدایی مالی بر fdi در ایران طی سال‌های 1393-1371 است. به این منظور از سه شاخص تمرکززدایی مالی درآمد، تمرکززدایی مالی مخارج، تمرکززدایی مالی قدرت خودگردانی و متغیرهای کنترل نرخ تورم، نوسانات نرخ ارز و درجه باز بودن تجاری استفاده شده است. به‌منظور برآورد مدل نیز از آزمون هم‌انباشتگی یوهانسن ـ یوسلیوس و مدل تصحیح خطای برداری (VECM) استفاده شده است. براساس نتایج به‌دست‌آمده از برآورد مدل، هر سه شاخص تمرکززدایی مالی، fdi  را در بلندمدت و کوتاه‌مدت افزایش می‌دهند. بنابراین، می‌توان گفت، فراهم‌کردن بسترهای لازم برای گسترش تمرکززدایی مالی می‌تواند به ارتقای سطح fdi  در ایران کمک کند. براساس سایر نتایج به‌دست آمده در بلندمدت و کوتاه‌مدت نرخ تورم و نوسانات نرخ ارز، اثر منفی و درجه باز بودن تجاری، اثر مثبت بر fdi  داشته‌اند.