اثر تغییرات وابسته به زمان در پاسخ گشادشدگی آئورت سینه‌ای به کوئرستین در مدل تجربی دیابت قندی در موش صحرایی

  مقدمه و هدف: بیماری‌های قلبی عروقی در زمره شایع‌ترین عوارض ناشی از بیماری متابولیک دیابت قندی به ویژه در درازمدت محسوب می‌شوند. با توجه به این موضوع که در دیابت قندی با گذشت زمان پاسخگویی عروقی به مواد وازواکتیو تغییر می‌یابد لذا در تحقیق حاضر اثر تغییرات وابسته به زمان در آئورت سینه‌ای در مدل تجربی دیابت قندی در بروز پاسخ گشادشدگی عروقی فلاونویید کوئرستین در موش صحرایی نر مورد ارزیابی قرار گرفت.   روش بررسی : برای این منظور، موش ‌ های صحرایی نر از نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (STZ) به طور داخل صفاقی استفاده شد. میزان وزن و گلوکز سرم حیوانات در هفته قبل بررسی و در طی هفته‌های دوم، چهارم و هشتم پس از بررسی اندازه‌گیری شد. به علاوه ثبت پاسخگویی انقباضی حلقه‌های آئورت سینه‌ای به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین و پاسخ شل‌شدگی نمونه‌ها به کوئرستین به صورت وابسته به غلظت پس از گذشت یک و دو ماه انجام پذیرفت.   نتایج: پس از گذشت 4 و 8 هفته، اضافه نمودن فلاونویید کوئرستین از غلظت‌های 1/0 میکرومولار تا 1 میلی‌مولار به طور معنی‌دار موجب ایجاد یک پاسخ شل‌شدگی وابسته به دوز در حلقه‌های پیش منقبض شده با نورآدرنالین و کلرور پتاسیم در هر دو گروه کنترل و دیابتی گردید. همچنین پاسخگویی شل‌شدگی القا شده بر اثر کوئرستین در هفته هشتم در گروه دیابتی به طور معنی‌دار کمتر از نتایج همین گروه در هفته چهارم بود. نتیجه ‌ گیری: به طور کلی می‌توان گفت که اثرات گشادکنندگی عروقی فلاونویید کوئرستین در مدل تجربی دیابت قندی با گذشت زمان کاهش می‌یابد.