اثر تعاملی تمرین مقاومتی و روزه داری بر میزان برداشت کراتینین و فیلتراسیون گلومرولی در زنان غیرفعال با چاقی شکمی

مقدمه‌: چاقی شکمی با خطر افزایش آلبومین مرتبط است که زمینه اصلی کاهش عملکرد کلیوی است. هدف از این پژوهش بررسی اثر تعاملی تمرین مقاومتی و روزه‌داری بر میزان برداشت کراتینین و فیلتراسیون گلومرولی در زنان غیرفعال با چاقی شکمی بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 60 زن غیرفعال (با میانگین سن 2/ 5 ± 3/ 38 سال) در چهار گروه 15 نفری شامل تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی با روزه‌داری، روزه‌داری و کنترل (بدون روزه‌داری و بدون تمرین) شرکت کردند. برنامه تمرین مقاومتی شامل اجرای هشت حرکت اصلی با تأکید بر توده‌های عضلانی بزرگ با شدت متوسط و سه جلسه در هفته بود که در ماه مبارک رمضان انجام گردید. طول ساعات روزه‌داری در ماه رمضان حدود 17 ساعت بود. از روش بیوایمپدانس برای اندازه‌گیری میزان برداشت کراتینین و فیلتراسیون گلومرولی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که میزان برداشت کراتینین (048/ 0=p) و فیلتراسیون گلومرولی (049/ 0=p) در گروه روزه‌داری به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود، اما بین دیگر گروه‌ها تفاوت معناداری مشاهده نشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میزان برداشت کراتینین و فیلتراسیون گلومرولی به‌طور مشابه، معکوس و معناداری با سن در ارتباط بودند، در حالی‌که این متغیرها با شاخص جرم بدن ارتباط مستقیم داشتند. بحث‌ و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر به‌نظر می‌رسد که 17 ساعت روزه‌داری می‌تواند بر عمکرد کلیوی در زنان غیرفعال با چاقی شکمی اثر مثبتی داشته باشد.