اثر برهمکنش مقادیر و روش مصرف مس و روی بر خصوصیات گیاهی و پروتئین گندم

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عناصر روی و مس بصورت مصرف خاکی و محلول پاشی بر خصوصیات کمی و کیفی گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در آبان ماه سال 1387 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ازاد اسلامی واحد ساوه اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل مصرف روی (با سطوح مصرفی0، 5 و 10 میلی‌گرم در کیلوگرم به صورت مصرف خاکی و محلولپاشی با محلول 0 و 2 در هزار کلات EDTA روی) و مصرف مس (با سطوح مصرفی0، 5/2 و 5 میلی‌گرم در کیلوگرم به صورت مصرف خاکی و محلولپاشی با محلول 0 و 2 در هزار کلات EDTA مس) به انضمام ترکیبی از تمام سطوح کودی فوق الذکر اعمال شد. نتایج نشان داد مصرف خاکی کود روی موجب افزایش معنی دار اجزای عملکرد، محتوای جذب روی در دانه و غلظت روی در دانه و اندام هوایی و تعداد پنجه بارور گردید در صورتیکه کاربرد خاکی کود مس موجب افزایش معنی دار اجزای عملکرد، محتوای جذب مس در دانه، غلظت مس در دانه و اندام هوایی شد، همچنین کاربرد عنصر روی بصورت محلولپاشی در مقایسه با شاهد موجب افزایش معنی دار وزن هزار دانه، محتوای جذب روی در دانه، غلظت روی در دانه، غلظت روی در اندام هوایی و عملکرد دانه گردید در صورتیکه کاربرد عنصر مس بصورت محلولپاشی محتوای جذب مس در دانه، غلظت مس در دانه و غلظت مس در اندام هوایی را افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد بین عناصر مس و روی برهمکنش منفی وجود دارد و کاربرد توام مصرف خاکی و محلولپاشی دو عنصر با هم باعث افزایش معنی دار غلظت روی و مس در دانه، محتوای جذب هر دو عنصر در دانه و غلظت روی و مس در اندام هوایی شد. با توجه به نتایج آزمایش پیشنهاد می شود در مزارعی که دارای کمبود عناصر مس و روی هستند حتما از کودهای محتوی این دو عنصر استفاده شود ولی فقط باید این مسئله را در نظر گرفت که استفاده توام این دو عنصر در دُزهای بالا صورت نگیرد چون بر همکنش منفی بین این عناصر وجود دارد.