اثر بخشی مددکاری گروهی توسعه با تکنیک ایفای نقش بر مهارت ارتباطی زنان مبتلا به ام‌اس شهر اصفهان

مقدمه: شناخت اثربخشی بکارگیری رویکرد توسعه مددکاری اجتماعی گروهی با تمرکز بر تکنیک ایفای نقش (که افراد را دارای قابلیت تغییر و ارتقای توانمندی می‌داند) بر مهارت‌های ارتباطی بیماران مبتلا به ام اس شهراصفهان هدف اصلی این پژوهش است. روش: در این پژوهش مداخله‌ای و آزمایشی، 66 بیمار زن مبتلا به بیماری ام اس از انجمن ام اس اصفهان با معیارهای ورود و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله‌ای مبتنی بر مدل توسعه مددکاری‌گروهی (فعالیت) جهت بهبود مهارت‌های ارتباطی این بیماران، طی10 جلسه اجرا شد. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه مهارت‌های زندگی، (باروش پیش‌آزمون و پس‌آزمون) در هر دو گروه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزارSPSS22 و آزمون‌های آماری کای اسکویر، فیشر، تی، آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، استفاده شد. نتاج: میانگین نمره مهارت‌های ارتباطی در بعد مداخله در دوگروه مذکور به ترتیب 8/16±43/77 و 19±2/64 بود و طبق آزمون T-test، اختلاف دو گروه معنی‌دار بود (p=0/006). بحث و نتیجه‌گیری: طبق نتایج این پژوهش، بکارگیری روش توسعه مددکاری گروهی با تمرکز برتکنیک ایفای نقش می‌تواند منجر به بهبود مهارت‌های ارتباط بین فردی بیماران ام اس گردد. لذا استفاده از این مدل برای مددکاران اجتماعی در کار با بیماران ام اس توصیه می‌شود.