اثر بخشی درمانهای شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر مدل تدوینی، بر کاهش شدت درد بیماران مبتلا به درد های مزمن عضلانی اسکلتی

درد پدیده ای است که توسط هر فرد در طول زندگی تجربه می شود .عوامل روان شناختی نقشی کلیدی در تداوم و استمرار دردهای مزمن عضلانی ـ اسکلتی دارند. هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای اثر بخش درمان شناختی ـ رفتاری با درمان مبتنی بر مدل تدوینی در کاهش شدت درد بیماران مبتلا به درد های عضلانی ـ اسکلتی بود. برای این منظور طی یک پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل و پیگیری، 45 بیمار با تشخیص درد های مزمن عضلانی اسکلتی، از مراکز درمانی شهر اصفهان به صورت در دسترس انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل کاربندی شدند. آزمودنی ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری، از نظر شدت درد مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه های آزمایشی در10 جلسه ی روان درمانی را دریافت کردند گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله درمانی را دریافت نکرد. نتایج تحلیل واریانس ترکیبی نشان دادکه تفاوت معنا داری بین گروههای آزمایشی (شناختی ـ رفتاری و مبتنی بر مدل) با گروه کنترل (لیست انتظار) وجود دارد اما، تفاوت معنا داری  بین دو گروه درمانی شناختی ـ رفتاری و مبتنی بر مدل در کاهش شدت درد مشاهده نشد. بر اساس نتایج این پژوهش، درمان شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر مدل، درمانهای کارآمدی برای کاهش شدت درد های مزمن بیماران مبتلا به درد های عضلانی ـ اسکلتی محسوب می شوند.