اثر بارگذاری سطحی بر لوله های فاضلاب شهری در روش های مختلف اجرا

از آن‌جا که طرح­های مربوط به شبکه­های آب و فاضلاب شهری از داخل شهر و بعضاً از محل­های پرتردد، تجاری و مسکونی می­گذرد، برآورد نشست زمین و آگاهی از میزان بارهای وارده بر لوله­، پس از اتمام این پروژه­ها بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله میزان نشست و تنش­های القایی وارد بر لوله­، ناشی از بارگذاری سطحی در روش­های مختلف اجرا، سنتی(نقبی، ترانشه­باز) و مکانیزه (میکروتونلینگ، لوله­رانی) مورد بررسی قرار می­گیرد. برای شبیه­سازی روش­های مذکور از نرم افزار عددی UDEC استفاده شده است. خاک مورد مطالعه کنگلومرای هزار دره تهران تیپ A ­است. نتایج شبیه­سازی نشان می­دهد که بیشترین نشست سطح زمین و مساحت زون پلاستیک تشکیل شده در اطراف لوله مربوط به روش ترانشه باز است که دلیل آن پر کردن ترانشه با خاک دستی و چسبندگی پایین خاک است. بیشترین تنش محوری وارد بر لوله در روش لوله­رانی دیده می­شود و دلیل آن تماس کامل لوله با محیط اطراف در حین رانش و اصطکاک مابین لوله-خاک است. همچنین تغییرات جابه‌جایی و تنش­های وارد بر لوله در روش­های میکروتونلینگ و حفر مقنی به دلیل داشتن شکل مقطع تقریباً مشابه این روش­ها، هم‌خوانی خوبی با یکدیگر دارند.