اثربخشی مداخله مبتنی بر درمان مثبت‌نگر بر بهبود سبک‌های مقابله‌ای و پیشگیری از بازگشت در افراد دارای تشخیص اختلال مصرف مواد

هدف پژوهش بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر روان‌درمانی مثبت‌نگر بر بهبود سبک‌های مقابله‌ای و پیشگیری از بازگشت افراد دارای تشخیص اختلال مصرف مواد بود. طرح پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. برای انجام پژوهش ابتدا از میان بیماران دارای اختلال مصرف مواد مراجعه‌کننده به مراکز درمانی ترک اعتیاد شهرستان زاهدان، 31 نفر دارای تشخیص اختلال مصرف مواد به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (14 نفر) و گروه کنترل (17 نفر) جایگزین شدند. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه سبک‌های مقابله‌ای بیلینگز و موس ارزیابی شدند. روان‌درمانی مثبت‌نگر در گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه‌ای اجرا شد. برای‌ تحلیل داده‌ها از کواریانس چند متغیره و آزمون خی دو استفاده شد. نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌نگر، سبک‌های مقابله‌ای بیماران گروه آزمایش را در مرحله‌ی پس آزمون و پیگیری ارتقا داده بود. همچنین نتایج نشان داد روان‌درمانی مثبت‌نگر در پیشگیری از بازگشت موثر بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که ‌روان‌درمانی مثبت‌نگر‌ می‌تواند به عنوان روشی کارآمد برای ارتقای سبک‌های مقابله‌ای و پیشگیری از بازگشت بیماران دارای اختلال مصرف مواد استفاده شود.