اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی زنان مبتلا به افسردگی غیربالینی

مقدمه : در راستای رویکردهای گوناگون رواندرمانی، به تازگی بحثهای زیادی درموردرویکرد بررسی رفتارمتقابل درحیطه افسردگی و تبعات ناشی از آن در روابط زوجین صورت گرفته است.از این رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه پژوهش در بر گیرنده کلیه زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران در نیمه دوم سال 95 بودند، که از این میان 40 نفر به روش هدفمند و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه روان درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل را دریافت نموده و هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه نیازهای صمیمیت زوجین  باگاروزی و پرسشنامه رضایت جنسی هادسون پاسخ دادند. داده‌های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم افزارSPSS-22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها:یافته‌های بدست آمده از پژوهش نشان داد که بین میانگین صمیمیت زناشویی (بعد عاطفی، بعد روانشناختی، بعد جنسی،  بعد فیزیکی، بعد معنوی و بعد تفریحی- اجتماعی) و رضایت جنسی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. (01/0>P) نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست امده می‌توان از روان‌درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی زنان دارای اختلال افسردگی غیر بالینی بهره برد.