اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی، بهزیستی روان‌شناختی و خودانتقادی افراد مبتلا به اضطراب مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌شناختی شهر اهواز

مقدمه: با توجه به شیوع بالای اضطراب و نیاز به بررسی اثربخشی مداخلات روان­شناختی در کمک به افراد مبتلا به اضطراب؛ پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی، بهزیستی روان­شناختی و خودانتقادی در افراد مبتلا به اضطراب در شهر اهواز صورت گرفت. مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی آموزشی می­باشد که اعضای جامعه آن را افراد مبتلا به اضطراب مراجعه­کننده به کلینیک­های شهر اهواز تشکیل می­دادند که از میان آنها 40 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به روش گمارش تصادفی ساده در گروه­­های آزمایش و گواه قرار گرفتند. طرح پژوهش از نوع تجربی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه بود. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسش­نامه­های سازگاری اجتماعی، بهزیستی روان­شناختی و خودانتقادی استفاده شد. در گروه آزمایش، مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 هفته یک جلسه­ای و هر جلسه به مدت 120 دقیقه اجرا گردید. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس­آزمون گرفته شد و پس از دو ماه، مرحله­ پیگیری انجام شد. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس دو طرفه تجزیه ­و تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که مداخله انجام شده در گروه آزمایش، بر روی هر سه متغیر سازگاری اجتماعی (74/8 =F و 001/0>p)، بهزیستی روان‌شناختی (15/39=F و 001/0>p) و خودانتقادی مؤثر بوده است (34/92=F و 001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان­دهنده تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود وضعیت روان­شناختی افراد مبتلا به اضطراب بود. لذا استفاده از این روش درمانی به درمانگران بالینی در درمان افراد مبتلا به اضطراب توصیه می­شود.