اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبرد کنترل فکر و کیفیت زندگی درافراد PTSD ناشی ازجنگ

اهداف: کیفیت زندگی، هدف آرمانی مراقبت‌های بهداشتی است و یک درمان زمانی مفید است که کیفیت زندگی را افزایش دهد. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر راهبردهای کنترل فکر و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)  ناشی از جنگ بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل در سال 96-1395، تعداد 28 نفر از جانبازان مبتلا به PTSD بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان ساری، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 14 نفر) تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه کیفیت زندگی (SF-36) و پرسش‌نامه کنترل فکر (TCQ) بود. گروه آزمایش 8 جلسه 120دقیقه‌ای، هر هفته یک‌بار درمان ACT را دریافت کردند. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات، پس‌آزمون اجرا شد و پیگیری پس از سه ماه صورت گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات کیفیت زندگی (11/281=F؛ 0/003=p) و راهبردهای کنترل فکر (38/016=F؛ 0/0001=p) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون دو گروه تفاوت معنی‌داری داشتند. نمرات پیگیری کیفیت زندگی (5/541=F؛ 0/027=p) و راهبردهای کنترل فکر نیز (39/796=F؛ 0/0001=p) نسبت به پیش‌آزمون افزایش معنی‌داری را نشان دادند. نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش راهبرد کنترل فکر در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشی از جنگ تاثیر دارد.   کلیدواژه‌ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، راهبرد کنترل فکر، کیفیت زندگی، اختلال استرس پس از سانحه