اثربخشی درمان روایت مدار و ACT، بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی سالمندان ساکن در خانه سالمندی

ین پژوهش به دنبال مقایسه اثربخشی درمان روایت مدار (NT) و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT)، بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی افراد سالخورده بود. پژوهش حاضر از نوع تجربی با طرح (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل)، می باشد. سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهر تهران در سال 1397، جامعه آماری تحقیق بودند و نمونه ها نیز به تعداد 30 نفر، با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره، شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل، جای گرفتند. سپس از هر سه گروه با استفاده از پرسشنامه های اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی، پیش-آزمون گرفته شد و در ادامه، گروه آزمایشی یکم در معرض (NT) و گروه آزمایشی دوم نیز در معرض (ACT)، قرار گرفت و گروه کنترل نیز هیچگونه درمانی را دریافت نکرد. در انتها نیز از هر سه گروه پس-آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که هر دو نوع درمان، به صورت معنادار در کاهش میزان اضطراب وجودی (p<0.01) و کاهش میزان باورهای غیرمنطقی بر روی آزمودنی ها (p<0.01)، اثربخش بوده اند. با این حال اثربخشی (ACT) در کاهش باورهای غیرمنطقی بیشتر بود (p>0.05)، در حالیکه (NT) و (ACT)، اثربخشی یکسان بر اضطراب وجودی داشتند (p<0.05). نتایج تا یک ماه بعد، در مرحله پیگیری نیز ادامه یافتند. با توجه به نتایج به دست آمده، می توان از هر دو روش درمانی (NT) و (ACT) برای کاهش اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی افراد مسن استفاده نمود.