اثربخشی بازی‌درمانی‌گروهی بر بهبود روابط بین‌فردی و پذیرش اجتماعی در دانش‌آموزان با آسیب شنوایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بازی­ درمانی گروهی بر بهبود روابط بین ­فردی و پذیرش اجتماعی در دانش‌آموزان با آسیب شنوایی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش ­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان با آسیب شنوایی دختر کلاس‌های چهارم تا ششم شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی شهرستان رشت در سال تحصیلی 94-1393 بودند. از این دانش­آموزان نمونه­ای به حجم 30 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد و به‌صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه جایدهی شدند. برنامه مداخله­ بازی­ درمانی گروهی به مدت 12 جلسه 45 دقیقه­ای برای شرکت­ کنندگان گروه آزمایشی اجرا شد، درحالی‌که شرکت ­کنندگان گروه گواه چنین مداخله‌ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش ­آزمون و پس ­آزمون با پرسشنامه‌های روابط بین همسالان والتر دبلیو هادسون و مقبولیت اجتماعی فورد و رابین ارزیابی شدند. نتایج آزمون t، تفاوت میانگین پیش ­آزمون با پس ­آزمون متغیر روابط بین ­فردی را نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی­ درمانی گروهی بر بهبود روابط بین­فردی و افزایش پذیرش اجتماعی دانش ­آموزان با آسیب شنوایی تأثیر دارد. بنابراین در آموزش دانش ­آموزان با آسیب شنوایی، بازی و بازی ­درمانی باید به‌عنوان یکی از محورهای اصلی توان‌بخشی توسط متخصصان و معلمان در نظر گرفته شود.