اثربخشی آموزش به روش خودآموزی کلامی بر بهبود پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش خود آموزی کلامی بر  بهبود پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. این پژوهش آزمایشی و از نوع  پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری، متشکل از کلی‍ّه‌ی دانش‌آموزان سال دوم و سوم مقطع راهنمایی بودند که با تشخیص اختلال یادگیری خاص در سال‌تحصیلی 93-92، در ﻣﺮﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﯽ ﻣﺸﮑل‌های ویژه‌ی یادگیری شهر اردبیل مشغول دریافت مداخله‌های لازم بودند. نمونه­ی پژوهش شامل 40  دانش‌آموز مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر اردبیل بودند که به‌صورت تصادفی ساده از این مرکزها انتخاب و به صورت کامل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (20 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس پردازش هیجانی باکر و همکاران و پرسشنامه‌ی مهارت اجتماعی ماتسون استفاده شد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت 8 جلسه‌یک و نیم ساعته تحت آموزش خود آموزی کلامی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس(MANCOVA) نشان داد که برنامه‌ی آموزشی خودآموزی کلامی بر پردازش هیجانی و مهارت اجتماعی تأثیر دارد؛ به این صورت که منجر به بهبود پردازش هیجانی(افزایش هیجان مثبت و کاهش هیجان منفی) و افزایش مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص می‌شود (001/0>P). این نتایج اشاره‌های مهمی در زمینه‌ی آسیب شناسی و درمان این اختلال دارد، به طوری که این برنامه‌ی آموزشی می‌تواند به عنوان یک روش مداخله­ای در مدارس و مراکز درمانی، قابل استفاده ­باشد.