اثرات هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی تیامین بر کبد موش‌های مواجهه شده با اکسید مس و نانوذره‌ی اکسید مس

هدف، ارزیابی اثرات بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی تیامین به‌دنبال تجویز همزمان اکسید مس و نانوذره‌ی اکسید مس بر کبد موش بود. در مجموع 30 سر موش بالغ به‌طور تصادفی به 5 گروه (در هر گروه 6 موش) تقسیم شده و سه بازه‌ی زمانی صفر، 10 و 20 روزه مد نظر قرار گرفت. گروه A به عنوان کنترل درنظر گرفته شد. مقدار mg/kg 2/0 از اکسید مس و نانوذره‌ی اکسید مس به ترتیب، به موش‌های گروه‌ه‌های B و C به شکل داخل صفاقی تزریق شد. موش‌های گروه‌های D و E همین مقدار از اکسید مس و نانوذره‌ی آن را همراه با تیامین (mg/l 30) دریافت کردند. نتایج حاکی از نفوذ گلبول‌های قرمز خون به سینوزوئیدهای کبدی و نفوذ سلول‌های آماسی از نوع نتروفیل و لنفوسیت در اطراف وریدهای پورت در گروه‌های B و C بود. این اختلالات در گروه‌های دریافت کننده تیامین کمتر مشهود بود تا اندازه‌ای که به گروه کنترل نزدیک شده بوند. اختلافات معنی‌داری در مقادیر کاتالاز و سوپراکسید دسموتاز در گروه‌های B و C روز 20 نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. مقادیر TBARS در گروه‌های B و C در روزهای 10 و 20 و در گروه E در روز 20 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری یافته بود. به طور کلی مطالعه‌ی حاضر نشان داد که نانوذره‌ی اکسید مس سبب آسیب به کبد و تجویز همزمان تیامین کاهنده‌ی این اثرات بود.