اثرات مکمل‌یاری با اسیدهای چرب امگا-3 توأم با ویتامین E و "روی" توأم با ویتامین C بر لیپیدها و لیپوپروتئین‌های سرم در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع 2

سابقه و هدف: دیابت نوع 2 با بسیاری از عوامل خطر قلبی عروقی ارتباط دارد. بیماران دیابتی مبتلا به عوارض ممکن است در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی پاسخ آنتی‌اکسیدان سلولی معیوبی نشان دهند. در این مطالعه، اثرات مکمل‌یاری با اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-3 همراه با ویتامین‌های E و C همراه با روی بر شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌ها در دو گروه زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع 2 و مقایسه با گروه کنترل بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده دوسوکور 75 زن یائسه دیابتی از بین مراجعان به انجمن دیابت ایران در مطالعه شرکت کردند. بیماران به مدت 12 هفته به طور تصادفی در یکی از سه گروه درمانی قرار گرفتند؛ گروه یک: مکمل‌یاری با 8/1 گرم اسیدهای چرب بلند زنجیر امگا-3 همراه mg400 ویتامین E گروه دو: mg5 روی همراه با mg300 ویتامین C و گروه سه یا شاهد. برای مقایسه سه گروه در ابتدا و پایان مطالعه و میزان تغییرات در سه گروه از آنالیز واریانس و به منظور تعدیل متغیرهای دیگر از آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری استفاده شد. یافته‌ها‌: میزان پیروی بیماران از مکمل‌یاری 92% بود (69 بیمار). در ابتدای مطالعه، تفاوت معنی‌داری بین سه گروه از نظر مقادیر مربوط به شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌ها دیده نشد. پس از دوره مداخله، میزان تری‌گلیسرید پلاسما در گروه یک با گروه دو ( به ترتیب 7/5±3/138 درمقابل0/18±3/180 میلی‌گرم در دسی لیتر)(038/0= P ) تفاوت معنی‌داری وجود داشت. پس از دوره مداخله به مدت 12 هفته نیز تفاوت معنی‌داری بین سایر شاخص‌های لیپیدی و لیپوپروتئین‌های پلاسما در بین سه گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: بیشترین تأثیر اسیدهای چرب امگا-3 همراه با ویتامین E بر کاهش سطح تری‌گلیسرید پلاسما به عنوان یکی از مهم‌ترین اجزای متشکله سندرم متابولیک در بیماران دیابتی گروه 1 بود. تأثیرپذیری شاخص‌ها در طول مداخله ممکن است تحت تأثیر طول مدت ابتلا به دیابت ‌باشد.