اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° 4

تأثیر مستقل و ترکیبی نایسین Z (5/%1) و سدیم سیترات (%2) بر زمان ماندگاری فیله ماهی سفید نگهداری شده در دمای 4 درجه سانتی‌گراد مورد بررسی قرار گرفت. شاخص­های شیمیایی شامل مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، اندیس پراکساید (PV)، اسید تیوباربیتوریک (TBA) و شمارش جمعیت باکتری­ها شامل مزوفیل (TMC)، سرمادوست (TPC) و اسید لاکتیک (LAB) در زمان‌های صفر، 3، 6، 9 و 12 روز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که شاخص­های TVB-N، PV و TBA در تیمار شاهد بالاتر از تیمارهای حاوی نگهدارنده بودند. باکتری­های مزوفیل و سرمادوست نمونه شاهد در روز سوم نگهداری (به ترتیب با 53/6 و 71/6 CFU/g) به حداکثر میزان مجاز رسیدند، در حالی که تیمارهای حاوی نگهدارنده هم سرمادوست (بین 72/6 تا 93/6 CFU/g) و هم مزوفیل (بین 67/6 تا 90/6 CFU/g) تا روز نهم نگهداری شرایط بهتری نشان دادند (01/0>P). همچنین، رشد باکتری­های اسید لاکتیک در تیمار شاهد تا روز نهم (با 88/6 CFU/g) کنترل شد، اما در تیمارهای حاوی نگهدارنده در پایان همین روز متوقف شدند (01/0>P). نتایج مشخص کرد که استفاده توأم از نایسین Z و سیترات سدیم به عنوان نگهدارنده مؤثر می­تواند به منظور افزایش زمان ماندگاری فیله ماهی سفید طی نگهداری در سردخانه مورد استفاده قرار گیرد.