اثرات غلظت های مختلف ساکاروز و سرم جنین گوساله بر زنده‌ مانی سلول‌های بنیادی اسپرماتوگونی بره قبل و بعد از انجماد

سابقه و هدف: سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای فراوانی در طب تولید مثلی و زیست­فناوری دارند. جهت نگهداری طولانی­مدت این سلول­ ها از تکنیک انجماد استفاده می­ شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت­ های مختلف FBS و ساکاروز روی درصد حیات اسپرماتوگونی بره بود. مواد و روش ­ها: سلول­ های بیضه­ بره های نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله­ ای استخراج شده و با حذف تمایزی خالص­سازی گردید. سپس، سلول­ ها به 6 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. در گروه­ های 1، 2 و 3 از FBS با غلظت 10 درصد و از ساکاروز به­ ترتیب با غلظت­ های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار و در گروه­ های 4، 5 و 6 از FBS با غلظت 20 درصد و از ساکاروز به­ ترتیب با غلظت ­های 0/07، 0/14 و 0/21 مولار استفاده شد. درصد حیات سلول­ ها در گروه ­های مختلف آزمایشی در سه مرحله مختلف (بلافاصله پس از استخراج، متعاقب افزودن محیط انجماد و پس از یخ­گشایی) مورد سنجش قرار ­گرفت. جهت شناسایی سلول‌‌های اسپرماتوگونی تیپ A از رنگ‌آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه PGP9.5 استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان می ­دهد مواد محافظ در برابر انجماد اثرات سمی روی اسپرماتوگونی بره ندارند. هم ­چنین، درصد زنده­مانی این سلول­ ها در محیط حاوی 10 درصد FBS به­ طور معنی ­داری بیشتر از درصد زنده ­مانی آنها در محیط حاوی 20 درصد FBS بود. علاوه بر این، افزایش غلظت ­های ساکاروز (0/07، 0/14 و 0/21) تاثیر مثبتی روی درصد زنده­ مانی اسپرماتوگونی نداشت. نتیجه ­گیری: در مجموع به ­نظر می­رسد استفاده از محیط انجماد حاوی 10 درصد DMSO توام با 10 درصد FBS و 0/07 مولار ساکاروز برای انجماد  اسپرماتوگونی بره مناسب است.