اثرات سمیت تحت حاد عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه بر بافت کبد و کلیه در موش های سوری

زمینه و هدف: گیاه بادرنجبویه در بسیاری از کشورها به عنوان آرام بخش، ضد اسپاسم و ضد باکتری مورد استفاده قرار می گیرد. به هر حال، مطالعات بیشتری جهت تعیین اثرات سمی این گیاه ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه اثرات سمی عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه بر تعدادی از آنزیم های بیوشیمیایی خون و تغییرات بافتی موش های سوری نر بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 21 سر موش سوری ماده به صورت تصادفی در سه گروه هفت تایی تقسیم شدند. به گروه اول، تحت عنوان گروه شاهد، نرمال سالین و به گروه های دوم و سوم عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه به ترتیب با دوزهای روزانه 450 و 1350 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 14 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در پایان دوره مطالعه (روز 15) مقادیر پارامترهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از دستگاه اتوآنالیزور مورد اندازه گیری و نمونه بافت های کبد و کلیه موش ها پس از تثبیت در فرمالین بافر 10% و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، تست تعقیبی توکی و آزمون کروسکال والیس در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد. یافته ها: عصاره هیدروالکلی گیاه بادرنجبویه باعث کاهش معنی دار ALT و ALP به صورت وابسته به دوز در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد شد، اما تغییر معنی داری را در آنزیم های کراتینین و اوره نشان نداد. تغییرات آسیب شناسی کبد و کلیه در گروه دریافت کننده گیاه بادرنجبویه آسیب های خفیف، متوسط و شدیدی را نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج آزمایشات آنزیمی و تغییرات هیستوپاتولوژیک کبد نشان داد که عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه در دوزهای بالا باعث آسیب های کبدی در موش ها می شود؛ لذا باید از مصرف دوزهای بالای گیاه اجتناب نمود.