اثرات تمرین ورزشی اجباری بر علایم سندرم محرومیت، تعداد نورون‌های هیپوکامپ مغز و میزان هورمون کورتیکوسترون پلاسما در موش‌های صحرایی نر معتاد به مورفین

زمینه و هدف: اعتیاد به مورفین موجب اختلال در اعمال رفتاری- شناختی می­گردد. هدف از مطالعة حاضر بررسی اثرات تمرین ورزشی اجباری درون تریدمیل بر علایم محرومیت از مورفین، میزان ترشح هورمون کورتیکوسترون، و شمارش تعداد نورون­های هیپوکامپی در نیمکره­های مغز حیوانات معتاد به مورفین بود. روش بررسی: موش­های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در پنج گروه ده­تایی شامل: کنترل تمرین­ کرده، کنترل شاهد تمرین، معتاد، معتاد تمرین کرده و معتاد شاهد تمرین آزمایش شدند. در گروه­های معتاد به مورفین با تجویز نالوکسان علایم سندرم محرومیت به­مدت 30 دقیقه شمارش شدند. حیوانات در گروه­های تمرین­کردة روزانه به­مدت یک ساعت برای 10 روز متوالی (ساعت 10- 9 صبح) درون تریدمیل دویدند. گروه­های شاهد تمرین، مدت مشابهی را درون تریدمیل با موتور خاموش ولی با شوک روشن قرار داشتند. در پایان آزمایشات میزان کورتیکوسترون سرم و شمارش نورون­های هیپوکامپ انجام گردید. از روش آماری آنالیز واریانس یک­طرفه و تست پشتیبانی LSD برای آنالیز یافته­ها استفاده شد. تفاوت بین نتایج با 05/0 P< معنادار تلقی گردید. یافته­ها: اعتیاد به مورفین موجب افزایش علایم سندروم محرومیت، افزایش ترشح هورمون کورتیکوسترون، و کاهش تعداد نورون­های هیپوکامپی در هر دو نیمکره­های مغزی گردید که همه معنادار بودند. تمرین اجباری علایم سندرم را به­طور معناداری کاهش داد، اما نتوانست میزان ترشح کورتیکوسترون و تعداد کاهش یافتة نورون­های هیپوکامپ را به­طور کامل طبیعی نماید.  نتیجه­گیری: تمرین ورزشی اجباری علی­رغم اثرات سودمندش بر سلامت بدن و به­ویژه شناخت، لیکن در موش­های معتاد به مورفین به­علت ایجاد استرس اکسیداتیو و عدم جبران تغییر ترشح برخی هورمون­ها (مانند کورتیکوتروپین­ها) متعاقب اعتیاد، تأثیرش کمتر می­گردد.