اثرات ترمیمی سلول‌های بنیادی مزانشیمی پیش شرطی شده با پراکسید هیدروژن در موش‌های مدل نارسایی حاد کبدی

    چکید ه   سابقه و هدف   سلول ‎ های بنیادی مزانشیمی، جهت سلول درمانی مورد توجه قرار گرفته ‎ اند، ولی بقای پایین آن ‎ ها کاربردشان را محدود کرده است. در این مطالعه، سلول ‎ های بنیادی مزانشیمی با دوز غیر کشنده پراکسید هیدروژن( H2O2 ) پیش ‎ شرطی شدند و اثرات درمانی پیش ‎ شرطی کردن در موش ‎ های مدل آسیب حاد کبدی مورد بررسی قرار گرفت.   مواد و روش‌ها   در یک مطالعه تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان پاساژ چهارم با غلظت‌های مختلف H2O2 به مدت 24 ساعت مواجه شده، با دوز کشنده 500 میکرومولار H2O2 تیمار شده، سپس بقای آن‎ها با روش water soluble tetrazolium-1 ارزیابی شد. مدل آسیب حاد کبدی با استفاده از تتراکلرید کربن در موش (7 گروه 6 تایی) ایجاد شد. گروه ‎ های مختلف سلولی به موش ‎ ها(4 گروه 10 تایی) تزریق شده و قدرت ترمیمی سلول‌ها با آزمایش‌های بیوشیمیایی و بافت ‎ شناسی مورد مطالعه قرار گرفت.   یافته‌ها   بقای سلول ‎ های پیش شرطی شده با 25 میکرومولار H2O2 به مدت 24 ساعت 90% ولی بقای گروه کنترل 15% بود. سه روز پس از سلول درمانی، میزان آنزیم ‎ های‌ کبدی مانند آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در موش‎های آسیب حاد کبدی دریافت کننده سلول‌های پیش شرطی شده با موش ‎ های نرمال دریافت کننده سلول نرمال، اختلاف معنادار نداشته و نزدیک به سطح طبیعی این آنزیم بود( IU/L 38 ± 154 و IU/L 31 ± 122 value > ). نتایج بافت ‎ شناسی در موش‌های تحت درمان با مزانشیم پیش ‎ شرطی شده، سطوح درمانی بالاتری نسبت به سایر گروه‌ها نشان داد.   نتیجه گیری   پیش ‎ شرطی کردن سلول‌های بنیادی مزانشیمی با استرس اکسیداتیو، کارآیی آن ‎ ها را در سلول درمانی آسیب حاد کبدی بهبود می‌بخشد.