آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان بر پایه‌ی رویکرد داستان‌گویی با تکیه بر داستانهای مثنوی

با تحوّل آموزش زبان دوم از آغاز قرن نوزدهم رویکردها و روش‌هایی همچون روش دستور-ترجمه، روش شنیداری-گفتاری و روش مستقیم در این زمینه به کار گرفته شده‌اند؛ با طرح نظریه‌ی آموزش زبان ارتباطی نیز رویکردهای محتوامحور متعدّدی شکل گرفت. آموزش مبتنی بر داستان یکی از رویکردهای مهم آموزش زبان دوم است که در مقاله‌ی حاضر معرّفی گردیده و نشان داده می‌شود که برای آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان به عنوان رویکردی کارآمد می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. در این نوشتار پس از مروری کلّی بر روش‌های مختلف آموزش زبان و بیان اهمیت هر یک، بر آموزش مهارت زبانی از طریق داستان‌‎گویی تأکید می شود و از میان داستان‌های موجود در زبان فارسی داستان‌های مثنوی که برآمده از ارزش‌های عام بشری هستند به عنوان منبعی معتبر برای تولید محتوای آموزشی انتخاب می‌گردند. با این انتخاب علاوه بر معرفی جنبه های مختلف فرهنگ ایرانی اسلامی می‌توان به یک رویکرد بومی در آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان نیز نزدیک شد.