آسیب‌پذیری آبهای زیرزمینی از آفت‌کشها و رتبه‌بندی و دسته‌بندی آنها(مطالعه موردی)

در این تحقیق، ابتدا ضمن توصیف روشهای مختلف ارزیابی میزان آسیب‌پذیری آبهای زیرزمینی از آفت‌کشها و عدم قطعیت آنها، آسیب‌پذیری آبهای زیرزمینی دشت کشاورزی زیر پوشش شبکه آبیاری و زهکشی سد پاشاکلا (البرز) در استان مازندران از 7 آفت‌کش مختلف در شرایط متعارف مشخصات آفت‌کشها (t1/2 , Koc) به‌روش شاخصهای پتانسیل حرکت ارزیابی شد و پهنه‌بندی آسیب‌پذیری آبهای زیرزمینی این دشت با استفاده از نرم‌افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام‌ شد. سپس با توجه به عدم قطعیت مشخصات آفت‌کشها و کمبودهای اطلاعاتی برای استفاده از روشهای رایج تحلیل عدم قطعیت، شاخصهای پتانسیل حرکت آفت‌کشها در سناریوهای بدترین و بهترین شرایط از مشخصات آفت‌کشها محاسبه شد که به‌ترتیب "آسیب‌پذیری در بدترین شرایط" و "آسیب‌پذیری در بهترین شرایط" نامگذاری شدند. سپس به‌کمک این شاخصهای پتانسیل حرکت، پهنه‌بندی آسیب‌پذیری مجدداً انجام شد و با نقشه‌های پهنه‌بندی اولیه با شرایط متعارف مقایسه گردید. در ادامه با توجه به مقدار منطقه‌ای شاخصهای مختلف حرکت آفت‌کشها که برای سناریوهای مختلف محاسبه شده‌اند، رتبه‌بندی آفت‌کشها به‌روش "برنامه‌ریزی مرکب" انجام شد و در نهایت با تلفیق نتایج بخشهای قبلی، آفت‌کشها به سه گروه مناسب، متوسط و نامناسب دسته‌بندی شدند. نتایج دسته‌بندی‌ها نشان داد که از بین آفت‌کشهای مطالعه شده، 2,4 D Acid، Dimethoate و Fenvalerate برای منطقه مطالعاتی مناسب و Metsulfuron و Triclopyr نامناسب هستند و دیگر آفت‌کشهای مطالعه شده حالت بینابینی دارند.