بررسی بقای ۵ ساله بیماران متاستازی مبتلا به سرطان های کولون و رکتال با استفاده از مدل میزان بروز تجمعی

سابقه و هدف: با حضور مخاطره های رقیب، استفاده از تابع بروز تجمعی از دیدگاه بررسی اقتصادی سلامت حائز اهمیت می باشد. این مطالعه با هدف به کارگیری این تابع در تعیین عوامل خطر مخاطره های رقیب سرطان های کولون و رکتال، در بیماران متاستازی انجام شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه ی بقا، داده ها از مرکز تحقیقات گوارش و بیماری های کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران شامل متغیرهای سن حین تشخیص، جنسیت، وضعیت تاهل، نمایه توده بدنی ( bmi )، مورفولوژی سرطان، اندازه تومور، درجه و مرحله ی پاتولوژیک تومور برای 94 بیمار متاستازی سرطان کولورکتال تهیه گردید. بر اساس مدل رگرسیونی مبتنی بر تابع بروز تجمعی، برآورد پارامترها و آزمون های معنی داری آن ها با نرم افزار r به دست آمد.   یافته ها: بقای 5 ساله برای بیماران متاستازی مبتلا به سرطان کولون و رکتال به ترتیب برابر 79/46% و 58/65% و میزان بروز تجمعی به ترتیب برابر 8/0 و 1 طی 100 ماه به دست آمد. در بیماران مبتلا به سرطان کولون، متغیر وضعیت تاهل در الگوهای یک و چند متغیره و هم چنین برای سرطان رکتال متغیرهای bmi و مورفولوژی در الگوی یک متغیره معنی دار بودند. نتیجه گیری: با توجه به ویژگی های مطلوب تابع بروز تجمعی، بنابراین استفاده از آن برای مدل سازی های مبتنی بر تابع بروز تجمعی با توجه به ویژگی های مطلوب آن برای مدل سازی عوامل خطر در سرطان های کولون و رکتال، به عنوان الگو پیشنهاد می گردد