ارزیابی شاخص های تولیدمثلی در برنامههای متفاوت سیدرگذاری و تزریق ecg در بزهای مهابادی در خارج از فصل تولیدمثلی

هدف از این مطالعه تعیین بهترین مدت زمان تیمار پروژسترون و بهترین زمان تزریق ecg در برنامه­ی همزمانی فحلی خارج از فصل تولیدمثلی در بز ماده­ی مهابادی بود.  103 رأس بز ماده­ی مهابادی با میانگین وزنی 45/0±5/57 کیلوگرم و میانگین سنی 4-2 سال انتخاب شد.  این بزها به 6 گروه تقسیم شدند.  گروه شاهد (10n=) بدون هیچ تیماری در معرض بز نر قرار گرفتند.  بزهای گروه c9-e7 (26n=) به منظور همزمانی فحلی به مدت 9 روز سیدرگذاری شدند و در روز 7 به آن­ها 300 واحد بین­المللی هورمون ecg به صورت عضلانی تزریق شد.  گروه c17-e15 (16n=) و گروه c17-e17 (16n=) به مدت 17 روز سیدرگذاری شده و به ترتیب در روزهای 15 و روز سیدربرداری (روز 17) 300 واحد بین­المللی هورمون ecg دریافت کردند.  گروه­های c19-e17 (17n=) و c19-e19 (18n=) نیز، برای 19 روز سیدرگذاری شدند و به ترتیب در روزهای 17 و روز سیدربرداری (روز 19) 300 واحد بین­المللی هورمون ecg دریافت کردند.  روز بعد از سیدربرداری بزها فحل­یابی شدند و با بزهای نر نژاد مهابادی جفت گیری کردند.  نتایج حاصل از فراسنجه های تولیدمثلی با استفاده از procgenmod نرم افزار sas آنالیز گردیدند.  بیش­ترین نرخ جفت گیری، زایش و بزغاله­زایی در تیمار c17-e17 و بیش­ترین نرخ فحل­یابی و دوقلوزایی نیز، در گروه c19-e17 مشاهده شد که با تیمار شاهد اختلاف بسیار معنی­داری داشت (01/0p).  نتایج این مطالعه، با نظر به نداشتن تفاوت معنی­دار در همه­ی فراسنجه های تولیدمثلی اندازه گیری شده و کوتاه بودن روش درمانی، تیمار c9-e7 را برای همزمان­سازی فحلی در خارج از فصل تولیدمثلی برای بزهای مهابادی پیشنهاد می­کند.