ضرورت تعامل بین‏ رشته ‏ ای معرفت‏ شناسی و علم تاریخ در بررسی چالش ‏ های شکاکانه درباره امکان و اعتبار شناخت تاریخی

کارکردهای فردی و اجتماعی و فرهنگی تاریخ به ویژه نقش تاریخ در حمایت معرفتی از پارادایم های رقیب در نظام‏ های علمی در جوامع انسانی زمینه‏ ساز اهمیت یافتن طرح پرسش از اعتبار گزاره هایی است که به عنوان «شناخت از گذشته» و «واقعیت گذشته» در علم تاریخ و عمل مورخانه تولید می‏شود. آگاهی از نقش مهم تاریخ به مثابه گذشته و علم تاریخ به عنوان علم شناساگر گذشته در قالب منبعی معرفت‏ شناسانه، منجر به طرح پرسش از امکان شناخت تاریخی و مبانی اعتبار و صدق آن از سوی فیلسوفان و نیز مصرف‏ کنندگان این معرفت و واکنش‏هایی از سوی تولیدکنندگان آن یعنی مورخان شده‏است. از چنین چشم‏اندازی این مسائل یکی از مهم‏ترین چالش ‏های معرفت‏ شناسانه برای مورخان از عهد ارسطو تاکنون بوده است، اما باید گفت اکثر پاسخ ‏های مورخان به آن بر اساس تجربه عملی کار مورخانه بوده و دچار فقر مفهومی و نظری است.  به نظر می‏ رسد با عبور از پارادایم تخصص ‏گرایی در تعریف رشته‏ های علوم انسانی و قرار گرفتن در پارادایم تعامل‏ های بین‏ رشته‏ ای امکانی برای مورخان پدید می‏ آید که از مفاهیم نظری دانش معرفت‏شناسی برای گفتگوی انتقادی با منتقدان علمی بودن تاریخ و تبیین امکان شناخت تاریخی و صدق و اعتبار آن استفاده کنند. بر اساس چنین رویکردی می‏ توان از طرح بحث روش حصول تصور معیار از معرفت در معرفت‏ شناسی استفاده کرد و نشان داد شناخت تاریخی با تلقی بافت‏ گرایانه از شناخت، ممکن و معتبر است.