بررسی روند تغییرات آنتی بادی ضد ویروس ibd در پولت های واکسینه شده با 5 روش مختلف واکسیناسیون علیه این بیماری از سن یکروزگی تا سیزده هفتگی

هدف : ارزیابی روند کاهش پادتن مادری علیه ویروس ibd و پاسخ فعال ایمنی در برابر واکسیناسیون های مختلف. طرح: کارآزمایی میدانی. حیوانات: گله های جوجه های تخمگذار تجاری شامل 40 گله، هر گله با بیش از 10 هزار پرنده از شروع یکروزگی تا 13 هفتگی. روش : پنج برنامه واکیسناسیون e , d, b, a با دو نوع واکسن زنده و یک نوع واکسن زنده و یک نوع واکسن کشته روغنی علیه بیماری ibd طراحی شده هر یک از گروهها و برنامه واکسیناسیون c , b , a در 10 گله و هر یک از گروههای e , d در 5 گله قرار داشتند. از هر گله به طور هفتگی از هفته اول تا پایان هفته سیزدهم 25 نمونه خون با روش الیزا از نظر میزان عیار پادتن ضد ویروس ibd آزمایش می گردید. تجزیه و تحلیل آماری : از آنالیز واریانس یکطرفه اسفاده گردید. جهت چگونگی اختلاف بین گروههایی که از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار بودند از آزمون توکی (tukey) بهره گرفته شد. نتایج : با پنج برنامه مختلف واکسیناسیون روند کاهش پادتنهای ضد ویروس ibd مادری به طور یکنواخت می باشد و در زمانی که میزان این پادتنها صفر یا نزدیک صفر باشد، مجال فعالیت به واکسنهای ضد ibd را دریافت نموده بودند، عیار پادتن فعال ضد ویروس ibd زودتر از سایر گروهها (در هفته پنجم) افزایش یافت. نتیجه گیری : بهترین زمان مصرف واکسن زنده ibd سنی است که عیار پادتن مادری حدود 1000 یا کمتر باشد. به عبارتی دیگر مناسبترین زمان واکسیناسیون حدود 14 روزگی یا 3 روز قبل و یا بعد از آن می باشد. ضمنا مصرف توام واکسن زنده و واکسن روغنی باعث شروع سریعتر پاسخ ایمنی و عیار بالاتری از پادتن فعال می گردد.