تأثیر سه و پنج جلسة تمرین تداومی بر پروتئین واکنش دهندة c موش های ویستار با ژنوم 14848

پروتئین واکنش دهندة c با حساسیت hs-crp، حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کنندة بیماری قلبی – عروقی است. برای بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تداومی سه و پنج جلسه ای در هفته بر پروتئین واکنش دهندة c با حساسیت زیاد، 56 موش ها صحرایی ماده نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4± 6/325 گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران باروی آنها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفی به گروه کنترل و گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به گروه های تمرینی تداومی 3 جلسه و 5 جلسه در هفته تقسیم شدند. برنامة تمرینی تداومی سه یا پنج جلسه در هفته به مدت 12 هفته با سرعت و مدت تعیین شده اجرا شد. خونگیری حالت ناشتایی در سه مرحلة پیش آزمون و به دنبال شش و دوازده هفته تمرین انجام شد. مقادیر hs-crp گروه کنترل پس از شش و دوازده هفته، افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرین تداومی در شش هفتة نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفتة دوازدهم به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تغییرات hs-crp بین سه گروه نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی 3 و 5 جلسه ای در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد، در حالی که این تفاوت بین دو گروه تمرینی معنادار نیست. باتوجه به نتایج به دست آمده می توان گفت اگرچه درمجموع اثربخشی تمرینات 5 جلسه ای بیش تر از تمرینات 3 جلسه ای در هفته است، ولی برای مهار پاسخ التهابی، طول دورة تمرینی مهم تر از تعداد جلسات تمرینی در هفته است.