بررسی تحرک اجتماعی در نواحی روستائی در بعد از انقلاب

توسعه روستایی یکی ازمحورهای عمده سیاست دولت بعد از انقلاب بوده است بعد از انقلاب دولت برنامه های مختلفی را برای توسعه مناطق روستائی کشور انجام داد که غالبا با تاکید بر رویکرد مردم گرایی و برابرخواهانه همراه بوده است گفته می شود که سیاستهای توسعه به طور کلی و سیاستهای توسعه روستائی بطور اخص نقشی اساسی در فرایند تضعیف تصلب ساختار اجتماعی و تکثیر مواضع اجتماعی و تسهیل شرایط انعطاف پذیری ایفا می کند این مقاله سعی دارد اثر برنامه های توسعه روستائی را بعد از انقلاب بر تحرک شغلی روستائیان در تعدادی از روستاهای برگزیده با استفاده از روش مقایسه ای پس از رویداد بررسی کند مقاله نتیجه می گیرد که هر چند تحرک شغلی عموما در روستاهایی که بیشتر برنامه های روستای در آنها اجرا شده است بیشتر می باشد ولی گرایش زیادی برای اشغال پایگاه شغلی قبلی خصوصا در تحرک درون نسلی مشاهده می شود بررسی نشان داد که غالب تحرکهای شغلی ( خوه رو به بالا و خواه رو به پائین ) دارای برد کوتاه ومعطوف به طبقات همجوار بوده است موقعیت قبلی افراد مورد مطالعه و همچنین ویژگیهای اقتصادی واجتماعی آنان در تغییر پایگاه شغلی بیش از برنمه ها موثر بوده است این موضوع تا حد زیادی به ماهیت برنامه های توسعه روستائی و محدودیت ساختاری جامعه روستائی از نظر گنجایش تعداد مواضع شغلی مربوط می شود