اثر ضد دردی خردل هندی (brassica juncea) بر نوروپاتی محیطی ناشی از دیابت در موش صحرایی

زمینه و هدف: دیابت شیرین از شایع ترین اختلالات متابولیک است که با عوارض متعددی مانند نوروپاتی اعصاب محیطی همراه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ضد دردی خردل هندی در موش های دیابتی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±250 گرم به طور تصافی به گروه های سالم و دیابتی (کنترل، دریافت کننده عصاره در دوزهای 150 و 300 میلی گرم بر گیلوگرم) تقسیم شدند. جهت القای دیابت تجربی از داروی استرپتوزوتوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت تزریق داخل صفاقی استفاده گردید. پس از تیمار چهار هفته ای، حیوانات جهت اندازه گیری آستانه درد مورد آزمون تیل فلیک قرار گرفته و نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری نیز کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دیابت به طور معنی داری باعث کاهش آستانه درد در موش های دیابتی شد. هم چنین تیمار حیوانات با عصاره گیاه خردل هندی در دوزهای 150 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم، هیپرآلژزی ناشی از دیابت را به طور معنی داری کاهش داد (05/0p< و 01/0p< به ترتیب). نتیجه گیری: مشاهدات ما نشان داد که خردل هندی می تواند به عنوان یک گزینه درمانی برای درمان و کنترل هیپرآلژری ناشی از نوروپاتی دیابتی در بیماران دیابتی باشد، هر چند مطالعات بیشتری برای تعیین اثرات درمانی آن مورد نیاز است.