بررسی تأثیر مشاوره با خانواده بر مقیاس های علامتی کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی

مقدمه: سرطان پستان از جمله بیماری های مزمن است که به واسطه علایم و عوارض جانبی ناشی از درمان های موضعی و سیستمیک از جمله جراحی و شیمی درمانی می تواند کیفیت زندگی زنان را تحت تأثیر قرار دهد و از آنجایی که خانواده به عنوان اولین منبع مراقبتی و حمایتی برای عضو مبتلا به بیماری محسوب می شود، نوع نگرش خانواده نسبت به بیماری و علایم و عوارض ناشی از آن تأثیر ویژه ای در امر مراقبت از بیمار دارد، لذا یکی از سیاست های مهم مراقبتی این است که خانواده به عنوان یک مددجو نیاز به دانش و درک بیشتری نسبت به فرآیند بیماری و درمان دارد. لذا، لازم است برگزاری جلسات آموزشی و مشاوره ای جهت ارتقاء کیفیت زندگی بیماران با حضور بیمار و اعضای خانواده و با در نظر گرفتن فاکتورهای تأثیرگذار بر خانواده صورت پذیرد. از این رو مطالعه حاضر برای تعیین تأثیر مشاوره با خانواده بر مقیاس های علامتی کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انجام گرفته است.   روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که نمونه های این پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی در درمانگاه های واقع در شهر قزوین و زنجان بودند که در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمون تحت 8 جلسه برنامه مشاوره با خانواده با حضور همسر و فرزند قرار گرفتند. به طوری که کیفیت زندگی بیماران هر دو گروه در ابعاد علامتی در ابتدا و انتهای کار اندازه گیری شد و داده ها با نرم افزار spss نسخۀ 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مشاوره با خانواده سبب کاهش عوارض عمومی ناشی از شیمی درمانی همچون خستگی، تهوع و استفراغ، درد، تنفس دردناک، اختلال خواب، بی اشتهایی، یبوست، اسهال، مشکلات اقتصادی و همچنین علایم و عوارض اختصاصی ناشی از سرطان پستان و شیمی درمانی همچون علایم پستان (درد، تورم، حساسیت و ضایعات پوستی در پستان) و بازو(درد و تورم در بازو و شانه) و نگرانی نسبت به ریزش مو گردیده است.(05/0 p< ).   نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر که نشان دهنده تأثیر مشاوره با خانواده در کاهش عوارض ناشی از بیماری و درمان بوده است، پیشنهاد می گردد جهت ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی توجه ویژه ای به نقش و جایگاه خانواده جهت مشارکت در فرایند مداخلات درمانی و بالینی و حمایت از بیمار صورت گیرد.