اثر داروی آنژیپارس بر آستانه درد نوروپاتی در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: دیابت شایع ترین علل درگیری اعصاب محیطی می باشد. بررسی تأثیر آنتی اکسیدان ها در تسکین درد نوروپاتیک دیابتی حائز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر داروهای آنژیپارس در درمان هیپرآلژزی نوروپاتیک در موش های صحرایی نر دیابتی شده با تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (stz) بود. روش کار: مطالعه بر روی 50 سر موش نژاد spraque dawley در محدوده وزنی 300-250 گرمی انجام شد. موش های صحرایی به چهار گرو: کنترل، شم (sham)، دیابتی دریافت کننده آنژیپارس و حلال تقسیم شدند (حداقل 8 موش در هر گروه). القای دیابت با تزریق داخل صفاقی mg 45 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین حل شده در بافر سیترات 0.05m انجام شد. پس از تأیید دیابتی شدن موش ها، موش های گروه دیابتی به مدت 2 هفته آنژیپارس (5، 10، 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) و حلال دریافت کردند. در انتهای هفته هشتم، موش های کنترل و تیمار شده تحت بررسی آزمون های hot plate و tail flick قرار گرفتند. جهت بررسی تفاوت آماری از انالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. نویسنده مسئول: ماندانا جعفری مرکز تحقیقات فارماسیوتیکس دانشگاه علوم پزشکی کرمان کرمان - ایران تلفن: 9131965774 98+ پست الکترونیکی: [email protected] نتایج: در انتهای هفته هشتم، زمان پاسخ به هیپرآلژزی حرارتی در گروه حلال و شم نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. دوز mg 5 و 10 آنژیپارس باعث افزایش زمان پاسخ به هیپرآلژزی حرارتی نسبت به گروه حلال و شم در آزمون hot plate شد. دوز  mg10 انژیپارس در آزمون tail flik  باعث افزایش زمان پاسخ به درد در زمانی شبیه به گروه کنترل شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف انژیپارس به عنوان یک آنتی اکسیدان قادر به کاهش هیپرآلژزی نوروپاتیک در حیوانات مبتلا به دیابت می باشد