تأثیر خشکسالی زاینده رود در تعاملات اجتماعی و فضاهای جمعی در اصفهان

رودخانۀ زاینده رود در کنار فواید اقتصادی و فرهنگی برای اصفهان، سبب ایجاد حوزه ای عمومی برای گسترش تعاملات اجتماعی انسان ها با یکدیگر شده است. این رودخانه علاوه بر اینکه فضایی تفریحی و محلی برای گذران اوقات فراغت محسوب می شود، جایگاه ویژه ای را در هویت شهری شهروندان اصفهانی به خود اختصاص داده است. این رود بخشی از هویت اصلی اصفهان را شکل می هد که این مسئله را می توان با توجه به علائم و نمادهای مختلفی که در سطح اصفهان مشاهده می شود و هر کدام نشانه ای از زاینده رود را با خود همراه دارد، حس کرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش رودخانۀ زاینده رود و فضاهای عمومی اطراف آن در تعاملات اجتماعی شهروندان اصفهانی و تعیین نقش خشکی رودخانه در کاهش این تعاملات انجام شده است. این تحقیق به شکل طولی و در دو مرحلۀ قبل و بعد از خشکی آب رودخانۀ زاینده رود انجام شد که سعی شده است برای کاهش اثر متغیرهای زمینه ای نمونه های انتخاب شده در هر دو مرحله به لحاظ سنی و جنسی با یکدیگر مشابهت داشته باشند. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری1 نشان می دهد ارزیابی پاسخگویان از کیفیت (کیفیت دسترسی، خدمات، عناصر زیبایی شناختی و آسایش و امنیت) فضاهای اطراف رودخانۀ زاینده رود در میزان تعاملات آن ها با یکدیگر تأثیر مثبت و معنی داری دارد. همچنین، آزمون مقایسۀ میانگین ها نشان می دهد، نقش این فضاها در تعاملات اجتماعی مردان بیش از زنان است، اما به لحاظ سنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین، نتایج تحقیق نشان می دهد خشکی آب رودخانۀ زاینده رود به طرز معنی داری میزان تعاملات اجتماعی را در بین شهروندان مراجعه کننده به این مکان کمتر کرده است.